Praca zdalna za granicą – nowe regulacje 

Od 1 lipca zaczęły obowiązywać europejskie przepisy Umowy Ramowej, która wprowadza ułatwienia w ramach ubezpieczeń społecznych dla zdalnych pracowników transgranicznych. Oczywiście nie tylko Polska podpisała tę umowę, ale i m.in. Niemcy, Francja, Szwecja i Holandia. 

Praca zdalna za granicą – wydłużenie czasu

Nowe przepisy przyczyniły się do zwiększenia wymiaru czasu pracy zdalnej. Długość czasu pracy związana jest oczywiście z kwestią płacenia składek ubezpieczenie społeczne. 

Wcześniej, aby uniknąć opłat w kraju, który nie jest siedzibą pracodawcy, czas pracy nie mógł być większy niż 25 proc. całkowitego czasu pracy. Podpisanie umowy zmieniło tę regulację – teraz wymiar pracy zdalnej musi być niższy niż 50 proc. całkowitego czasu pracy. Tym sposobem polscy pracownicy mogą dłużej pracować za granicą i nie tracić prawa do ubezpieczenia. 

Dla kogo nowe zasady? 

Z nowych przepisów skorzystają przede wszystkim pracownicy zatrudnienia u pracodawcy z siedzibą w krajach UE, krajach Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Szwajcarii. Dotyczy to również osób, które wykonują pracę zdalną w Polsce, ale dla zagranicznego kontrahenta. 

Wniosek US-36

W celu skorzystania z wprowadzonych udogodnień należy złożyć do ZUS-u wniosek US-36 (o zawarcie porozumienia wyjątkowego na podstawie art. 16 ust. 1 rozporządzenia 883/2004). Może to zrobić pracownik polskiego przedsiębiorcy bądź sam pracodawca. Po zaakceptowaniu wniosku można złożyć wniosek o wydanie właściwego zaświadczenia A1 na formularzu US-34. To zaświadczenie potwierdza przynależność pracownika do polskiego systemu ubezpieczeń społecznych. 

Osoby, które nie zadbają o złożenie zaświadczenia A1 są osobami nieubezpieczonymi. Zarówno one, jak i pracodawca mogą się również spotkać z karami finansowymi. 

Kliknij, aby zadać pytanie prawnikowi