Zakaz konkurencji – czym jest?

Zakaz konkurencji to nic innego jak niepodejmowanie działania konkurencyjnego wobec pracodawcy. Mowa tu również o niepodejmowaniu stosunku pracy. W takiej sytuacji parownik nie może:

  • wykonywać pracy na podstawie stosunku pracy (lub na innych zasadach) na rzecz przedsiębiorcy (firmy), który prowadzi działalność konkurencyjną względem pracodawcy;
  • prowadzić działalności konkurencyjnej, np. w formie działalności gospodarczej lub spółki.

Nałożony na pracownika zakaz konkurencji powinien być konkretnie określony. Najlepiej jakby precyzyjnie wskazywał zakres produktów i usług objętych zakazem. 

Zakaz konkurencji – umowa

Należy pamiętać, że zakaz konkurencji jest ustalany wyłącznie w ramach umowy między pracownikiem a pracodawcą. To wiąże się z tym, że pracodawca nie może jednostronnie narzucić takiego zakazu pracownikowi. Umowa o zakazie konkurencji jest odrębną umową, choć może być ona zawarta w tym samym czasie, co umowa o pracę. Jest ona ważna, jeśli została sporządzona w formie pisemnej

Zakaz konkurencji – dla kogo?

Choć pojawia się wiele pytań na ten temat, to odpowiedź jest jednoznaczna – każdy pracownik może być objęty zakazem. Kodeks pracy nie wskazuje określonych grup pracowników, którzy powinny zawrzeć z pracodawcą taką umowę. 

Może również dojść do podpisania umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy. Jest to możliwe w przypadku pracownika, który ma dostęp do wrażliwych informacji.  

Zakaz konkurencji – konsekwencje

W Kodeksie pracy przewidziano konsekwencje w razie naruszenia zakazu konkurencji. Za naruszenie zakazu grozi: 

Naruszenie zakazu konkurencji daje pracodawcy możliwość uzyskania od pracownika wyrównania tej szkody. Pracodawca może więc ubiegać się o odszkodowanie. Należy jednak pamiętać, że pracodawca nie może zakazać pracy na kolejnym etacie, jeśli nie podpisano umowy o zakazie konkurencji. Stosunek pracy w innej firmie nie może być przyczyną zwolnienia pracownika.